Oni koji znaju ime Marcela Prousta, ako već ne znaju njegov rad, znaju da je on jedan od naosamljenijih i introspektivnijih pisaca—ime koje je postalo pridjev, a opisuje skoro bolan izbor osjećaja proizašlih iz tantričnog solipsizma. Proust je dobio svoju reputaciju za ono što Alain de Botton govori u svome uvodu kao “službeno najdužom pričom na svijetu,” A la recherché du temps perdu (U traženju izgubljenog vremena). Knjiga—točnije knjige, s dvostruko više riječi nego Tolstoyev Rat i Mir—probire “pod velom” kroz misli pisca. Ona je, na određeni način, vrlo dugo, djelo majstora o ljubavi, pohoti, sviđanju, raspoloženjima i ukusima svih vrsta.
